Ułatwienia dostępu

Skip to main content
Plakat: Mateusz Mirowski

Alicja po drugiej stronie lustra

Lewis Carroll

Nasi widzowie będą mieli okazję towarzyszyć Alicji w podróży po krainie czystej fantazji. Świat po drugiej stronie lustra zamieszkują niezwykłe postaci, będące wynaturzonym uosobieniem postaw, z którymi dziecko musi nauczyć się konfrontować. Spotkania z nimi zmuszają dziewczynkę do udzielenia sobie odpowiedzi na pytanie „kim jestem?”. Pełen humoru spektakl, operując środkami teatru formy, oddaje niezwykłość świata wykreowanego przez Lewisa Carrolla. Do wizyty po drugiej stronie lustra zachęcamy również dorosłych, dla których będzie ona szansą na powrót do czasów dzieciństwa.

Spektakl rekomendowany dla dzieci od 7. roku życia.

Najbliższe terminy
27 października
16:00
Centrum Kultury MUZA w Lubinie

Data i miejsce premiery:

28 maja 2016 r.
Teatr Polonia w Warszawie

Czas trwania:

60 minut

Przekład:

Jolanta Kozak

Adaptacja i reżyseria:

Przemysław Jaszczak

Scenografia, lalki, video:

Mateusz Mirowski

Muzyka:

Piotr Klimek

Kostiumy:

Adam Królikowski

Tekst piosenki:

Magda Żarnecka

Przekład:

Jolanta Kozak

Adaptacja i reżyseria:

Przemysław Jaszczak

Scenografia, lalki, video:

Mateusz Mirowski

Muzyka:

Piotr Klimek

Kostiumy:

Adam Królikowski

Tekst piosenki:

Magda Żarnecka

Obsada:

Paulina Moś – Alicja
Helena Radzikowska – Lilia, Czarna Królowa, Szczere Kocisko, Owca, Suseł
Paweł Rutkowski – Fiołek, Biała Królowa, Muszka-Wydmuszka, Trala-Bim, Kapelusznik
Mateusz Trzmiel – Stokrotka, Pan Gąsienica, Wańka-Wstańka, Trala-Bum, Królik

Partnerem spektaklu jest Miasto Białystok.

Fragmenty recenzji:

„Alicja po drugiej stronie lustra Teatru PAPAHEMA to przedstawienie w całej swojej żywiołowości i dynamice niezwykle spójne. Spodoba się zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Bo Kraina Czarów urzeka i wciąga. Widz z przyjemnością przechodzi na drugą stronę lustra i wychodząc z teatru, nabiera ochoty na powrót.”

Jakub PanekGazeta Wyborcza - Warszawa

„Fantazja miesza się z rzeczywistością, jawa ze snem, zło z dobrem. Projekcje wideo wprowadzają element filmowych możliwości. Świat, do którego dostajemy się wraz z Alicją, jest niezwykły. Inny, tajemniczy, wciągający. Wychodziłem z teatru dziecięco szczęśliwy, podobnie zresztą jak młodsi widzowie.”

Włodzimierz Neubartchochlikkulturalny.blogspot.com

„Alicja po drugiej stronie lustra teatru PAPAHEMA, w reżyserii Przemysława Jaszczaka, oczarowuje i wciąga widzów od pierwszej sceny. Doskonałe aktorstwo jest największym atutem Alicji… i gwarantem sukcesu przedstawienia.”

subiektywnieoteatrze.pl

„Na scenie przewija się spora ilość postaci (brawa dla czwórki aktorów!), wyprawa w poszukiwaniu swojego odbicia, która staje się raczej serią zadań w drodze do zdobycia tytułu królowej, z każdą odsłoną zaskakuje różnorodnością rozwiązań i wykorzystywanych pomysłów (moje ulubione to oczywiście Kot i pokazanie w widoczny sposób zmiany wzrostu), a i koncepcja całości wydaje się bardzo ciekawa.”

notatnikkulturalny.blogspot.com

Fragmenty recenzji:

„Alicja po drugiej stronie lustra Teatru PAPAHEMA to przedstawienie w całej swojej żywiołowości i dynamice niezwykle spójne. Spodoba się zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Bo Kraina Czarów urzeka i wciąga. Widz z przyjemnością przechodzi na drugą stronę lustra i wychodząc z teatru, nabiera ochoty na powrót.”

Jakub PanekGazeta Wyborcza - Warszawa

„Fantazja miesza się z rzeczywistością, jawa ze snem, zło z dobrem. Projekcje wideo wprowadzają element filmowych możliwości. Świat, do którego dostajemy się wraz z Alicją, jest niezwykły. Inny, tajemniczy, wciągający. Wychodziłem z teatru dziecięco szczęśliwy, podobnie zresztą jak młodsi widzowie.”

Włodzimierz Neubartchochlikkulturalny.blogspot.com

„Alicja po drugiej stronie lustra teatru PAPAHEMA, w reżyserii Przemysława Jaszczaka, oczarowuje i wciąga widzów od pierwszej sceny. Doskonałe aktorstwo jest największym atutem Alicji… i gwarantem sukcesu przedstawienia.”

subiektywnieoteatrze.pl

„Na scenie przewija się spora ilość postaci (brawa dla czwórki aktorów!), wyprawa w poszukiwaniu swojego odbicia, która staje się raczej serią zadań w drodze do zdobycia tytułu królowej, z każdą odsłoną zaskakuje różnorodnością rozwiązań i wykorzystywanych pomysłów (moje ulubione to oczywiście Kot i pokazanie w widoczny sposób zmiany wzrostu), a i koncepcja całości wydaje się bardzo ciekawa.”

notatnikkulturalny.blogspot.com